Rodzina zastępcza w Wielkiej Brytanii

Czasem w rodzinie nie dzieje się dobrze. Bywa tak, że sytuacja zmusza władze, do odebrania rodzicom dziecka, czy to z powodu konfliktu rodziców z prawem, czy problemów np. z alkoholem, czy chociażby z powodu choroby rodzica, która uniemożliwia sprawowanie opieki nad dzieckiem. Dzieci z tzw interwencji trafiają z reguły do pogotowia opiekuńczego, a stamtąd do domów dziecka. Ich sytuację dodatkowo pogarsza fakt, że nie mają unormowanej sytuacji prawnej, a co za tym idzie, nie mają szans na adopcję. Większość takich dzieci, z reguły po jakimś czasie powraca do swoich rodzin, kiedy tylko zostanie rozwiązany problem, który spowodował rozłąkę, niektóre oczekują na sądowne rozwiązanie – i te trafią do adopcji.

Dobrze, jeśli trwa to tygodnie, czy nawet miesiące. Niestety, czasami biologiczni rodzice nie mogą zająć się swoimi dziećmi, przez całe lata. W takiej sytuacji, te dzieciaki skazane są na dom dziecka.  Istnieje jednak doskonałe rozwiązanie. Choć zapewne niezwykle trudne, daje dzieciakom szanse na namiastkę normalnego dzieciństwa, zwraca im choć w części poczucie bezpieczeństwa i jako takiego spokoju. To rodzina zastępcza.

Rodzina zastępcza może odegrać kluczową rolę w życiu dziecka, które z rozmaitych przyczyn nie może, w danym momencie przebywać pod opieką własnych rodziców.

Nie jest to łatwa decyzja, szczególnie dla opiekunów zastępczych. Decydują się na przyjęcie do siebie dziecka, które pokochają, wiedząc, że w każdej chwili, biologiczni rodzice, mogą zgłosić się po dziecko, lub sąd wyda decyzję o adopcji i dziecko trafi do adopcji. Opieka zastępcza może potrwać od kilku tygodni do kilku lat.

Opiekę zastępczą można podzielić na trzy grupy:

• Opieka „awaryjna” – kiedy sytuacja wymaga podjęcia opieki nad dzieckiem przez osoby trzecie – z reguły na krótki okres czasu
• Przekazanie opieki nad dzieckiem dalszej rodzinie lub krewnym, na określony czas, lub też na stałe
• ługotrwała opieka zastępcza

Wymagania stawiane opiekunom zastępczym:

W Anglii, opiekunem zastępczym, może być każdy, kto skończył 18 lat. Inaczej, niż w przypadku adopcji, nie ma ogólnie innych, kryteriów, które mogłyby wykluczać kogoś z podjęcia opieki zastępczej. Jedynie w Szkocji barierą jest brak związku małżeńskiego w parach homoseksualnych.

Zasadniczo – nie ma znaczenia, czy osoba, ubiegająca się o podjęcie opieki, jest w związku małżeńskim, czy jest rozwiedziona, czy samotna, tak, jak nie ma znaczenia wyznanie, czy orientacja seksualna. Dodatkowe czynniki – takie jak stała praca czy np. kalectwo – są rozpatrywane  indywidualnie.

Osoba, która chce podjąć się opieki nad dzieckiem, musi jedynie wykazać się zdolnością dobrego kontaktu i porozumienia z dziećmi, odpowiedzialnością i zrozumieniem trudnej sytuacji, przed jaką stanęły dzieci, którymi chce się opiekować i pomóc. Musi być pewna, że da sobie radę, fizycznie i psychicznie z tak trudną sytuacją.

Jak zostać opiekunem zastępczym?

Aby zgłosić swoją gotowość pomocy dzieciom, należy udać się do najbliższej agencji opiekuńczej, lub innej, niezależnej organizacji, zajmującej się opieką nad dzieckiem. Po wypełnieniu i złożeniu odpowiedniego formularza, trzeba poczekać na wizytę pracownika opieki społecznej, który oceni naszą zdolność i predyspozycje do opieki nad dzieckiem, oraz ogólne warunki bytowe, z czego sporządzi sprawozdanie. Od jego opinii, w zasadzie zależy, czy podanie będzie przyjęte, czy odrzucone.

Po ocenie przez pracownika opieki i przyjęciu podania, potrzebna będzie jeszcze szczegółowa ocena medyczna naszego zdrowia i zaświadczenie o niekaralności.

Wynagrodzenie za sprawowanie opieki

Rząd przeznacza na ten cel, minimalny dodatek dla zastępczego opiekuna dziecka.

Więcej szczegółowych informacji znajdziecie na stronie: www.gov.uk/foster-carers

————
Dzieciak.co.uk